تظلم‌خواهی اروانه‌ای‌ها از نماینده ولی‌فقیه در استان و دادستان سمنان
آتشی که به دامانِ پی‌نساء افتاده، خاموش می‌شود؟
به گزارش بی‌رسانه، این روزها زمین‌گیریِ دغدغه‌های زیست محیطی در میان مدیرانی که در حوزه زیست بوم فعالند، بر همگان عیان شده است. مهمترین دلیل این مدّعا وضعیت نامطلوب اقلیم‌هایی‌ست که در معرض تهدید اُفت استاندارهای زیست محیطی‌اند. چیرگی و چنگ‌اندازی بر رخسار طبیعت این مادر بالغ، گاهی با توافق «عُقلا» در قالب انعقاد تفاهمی به شکل دپوی زباله و دفنِ به اصطلاح مکانیزه پسماند صنعتی و گاهی هم در قالب استخراج‌های قانونی و غیرقانونی و در پوستین ویژه‌خواری معادن، رخ عیان می‌کند.
«محیطی که زوالِ زیست را به نظاره نشسته است»
اما هرچه هست کانون حیات بشر آنقدر دستخوش فعل و انفعالات انسانی و آز آزمندان شده که آنچه امروز از طبیعت به گوش می‌رسد تنها صدای مرثیه‌های دردناک محیطی است که زوالِ زیستِ خود را به نظاره نشسته است.
در توصیف و ضرورت صیانت از طبیعت و محیط زیست همین بس که دین مبین اسلام، بر حمایت و حفاظت از عناصر اساسی زیست محیط که تضمین‌کننده و تأمین کننده حاجت‌های انسانیست تأکید فراوانی دارد.
و البته تأسف بار است که انسان به عنوان تنها وارث و مجری دستور الهی روی زمین، به اثبات رساند که مجریان امینی در بحث « تَحْفِظوا مِنَ الْارض فَاِنَّهأامکـم» نیستند.
(از زمین محافظت کنید به درستی که آن مادر شماست)
پرداختن به ابعاد بسیط توصیه‌های قرآنی در خصوص ضرورت حفظ و حراست از محیط زیست بیشمار است؛ اما چه می‌توان کرد که پُلِ فرهنگ شکیبایی در جامعه ما آنقدر تَرَک برداشته که مخاطب تحمل مطالعه بیش از سه خط استاتوس را ندارد.
صدای رسای «اروانه»، «اقلیمی دردمند»
لاجرم از مقدمه کوتاه می‌کنیم و به رسالت این رسانه که انعکاس بدون سانسور صدای مردم است، می‌پردازیم. «بی‌رسانه»، اینبار تریبون مردم روستای شمال غرب سمنان شده است؛ مردمی که تقاضا کردند این پایگاه اطلاع‌رسانی حرف هایشان را بدون سانسور منعکس کند.
و «اروانه» این زیبای خفته در کویر، بعد از سال‌ها، اینگونه سکوت خود را شکست: «اقلیم کوچکی هستم که از همجواری با بزرگترین معدن سلستین خاورمیانه رنج می‌کشم» پیش از آنکه تبدیل به خاکستری معلق در هوا شوم؛ مانعِ پیشروی و اشتعالِ آتشی شوید که چشمه و خاکم را محصور و مسدود کرده است.
و اما «اروانه» روستایی خوش آب و هوا و در ۳۶ کیلومتری شمال غرب سمنان واقع شده است؛ جمعیت این روستا بالغ بر ۳۰۰ تا ۵۰۰ خانوار است که البته در فصول متعدد سال متغییر است.
شغل اصلی مردم اروانه کشاورزی، دامداری ، و باغداری است و البته در صورت تأمین منابع مالی و آب پایدار، قابلیت زیر کشت رفتن مساحت زیادی از اراضیِ این روستا، امری دست‌یافتنی و البته خواسته مردم است.
جنوب روستای اروانه و به فاصله ۶ الی ۸ کیلومتری سکونت‌گاه اصلی کانون استخراجِ سلستینی است که به گفته اهالی و کارگران، «چین» مقصد نهایی‌اش است و این همجواری به عقیده بسیاری از کارشناسان می‌تواند روستا را در بحث زیرساخت‌ها غنی و از هر نیازی بی نیاز کند.
اما ماجرا این است که با خلف وعده‌ها، و شاید هم قانون‌گریزی‌هایی نه تنها «اروانه» بهره‌ای از عواید همسایگی با این معدن نبرده است؛ بلکه چشمه طبیعی روستا محصور و ساخت و سازهایی هم به صورت غیرقانونی ایجاد شده که واکنش مردمی را به همراه داشت.
به گفته اهالی، چون استارت فعالیت این معدن در ابتدا اصولی و طی ساز و کارهای قانونی بوده مردم به رغم همجواری با معدن، اعتراضی نسبت به این مسأله نداشتند اما در ادامه با بی‌مهری‌هایی از سوی مالک و بهره‌بردار معدن مواجه شدند که …
«روستا رگ حیات کشوراست؛ اروانه‌ای‌ها و قانون‌مداری»
ابوطالب حافظی مدیرکل سابق مدارس غیردولتی وزارت آموزش وپرورش، مشاور معاون وزیر سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی، مدیر مدرسه دارالفنون و مؤلف کتاب‌های «اروانه گلی در کویر و شجره‌نامه روستای اروانه» یکی از دوستداران اروانه است که با «بی‌رسانه» گفتگو کرده است.
این اروانه‌ای دغدغه‌مند که از تخریب اراضی روستا و حصر چشمه پی‌نساء بسیار شاکی است به بی‌رسانه می‌گوید: روستا یعنی جریان زندگی. یعنی روح واقعی زیستنِ انسان، کار و تلاش بی‌وقفه. روستا رگ حیات هر کشور است. رگ‌هایی که خون تولید در آن جاری است و تداوم حیات هر روستا تضمینی است برای حیات کل کشور. اقتصاد روستایی شیوه زندگی کردن را به روستا می‌آموزد و بر اساس همین شیوه‌های تولید و توزیع، کار بین روستاییان و روابط اجتماعی شکل می‌گیرد؛ روستای اروانه تداعی‌کننده عشق، صفا، صمیمیت و پاکی و بی‌ریا بودن مردم است و عشق به انقلاب، مقام معظم رهبری و فاداری به ارزش‌های انقلاب، همواره سرلوحه کار مردم بوده است.
وی افزود: مردم روستای اروانه در تمام عرصه‌ها، دِین‌شان را به اسلام و انقلاب ادا کردند و تقدیمِ ۱۵ شهید، یکصد ایثارگر، ۲۲ جانباز، ۲ آزاده و بیش از ۱۰ نفر ایثارگر مدافع حرم، سندی روشن بر این مدعاست.
حافظی ادامه داد: مردم اروانه مردمی نجیب و قانونمدار هستند و همواره سعی کردند مسائل و مشکلات خود را در چارچوب قانون حل و فصل کنند و طی ۴۰ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی کوچکترین تنش و مشکل را برای مسئولان استان ایجاد نکردند و همواره سعی کردند با تعامل و گفت‌وگو زیر چتر قانون مسائل را حل کنند.
«تخریب محیط زیست، معضلی که با پیگیری قانونی به نتیجه نرسید»
این مؤلف اهل اروانه که سابقاً مدیرکل مدارس غیردولتی آموزش و پرورش کشور نیز بوده است، ادامه داد: متأسفانه طی سالهای اخیر مردم این روستا با پدیده معدن‌خواری و تخریب محیط‌زیست مواجه شدند؛ معضلی که به رغم پیگیری‌ها در چارچوب قانون نه تنها به نتیجه نرسید بلکه در کمال ناباروری بر ابعاد آن افزوده شد و مردم این دیار سال‌هاست که با تبعات عجیب این ظلم دست و پنجه نرم می‌کنند و گویا این گونه در جامعه نهادینه و در اذهان نقش بسته که اگر خواهانِ احیای حقوق از دست رفته و پایمال شده‌ای باید با هیاهو و جار و جنجال و مراجعه مکرر به مسئولین حق خود را بازبستانی.
«چشمه وحوش و احشام کور شد»/ «ساخت و ساز بدون مجوز»
حافظی می‌گوید: در منطقه پی‌نساء وجود یک چشمه با دبی‌نیم لیتر در ثانیه، جلوه‌ای خاص به طبیعت این منطقه بخشیده و وحوش طبیعی و احشامِ اهالی از آن آب بهره می‌بردند و طبق قوانین موجود، چشمه‌هایی با دبی نیم‌لیتر در ثانیه می‌بایست روباز و جریان داشته باشند تا حیوانات از آن بهره‌مند شوند؛ اما مالک معدن بدون اخذ مجوز و هماهنگی با مراجع ذیربط و اطلاع اهالی اقدام به تخریب استخر و محصور کردن چشمه نموده است.
مدیرکل سابق مدارس غیردولتی وزارت آموزش وپرورش و مشاور معاون وزیر سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی، ادامه داد: مالکِ معدن به بهانه احداث مکان کارگری اقدام به ساخت بنا و پارک وسیله نقلیه با مساحت زیاد کرده است و این امر تخریب محیط‌زیست را به همراه داشت در حالی که برای ساخت‌وساز، نیازمند مجوز بخشداری بود که هیچگونه مجوزی در این راستا اخذ نشده است.
وی یادآور شد: پیگیری متعدد با مقامات ذیربط نه تنها مشکل مردم را مرتفع نکرد بلکه مالک معدن با جسارت تمام در سالهای جاری و با وجود ممانعتِ اهالی با ساخت و سازها، متأسفانه در مکان دیگری اقدام به ساخت منازل طبقه‌ای و تفریحی نموده است.
«چه عنصری به مالک معدن قدرت می‌دهد؟!»
حافظی افزود: سوال اساسی ما مردم اروانه این است چه عاملی جز قدرت و لابی‌گری موجب شد تا این فرد به فعالیت خود بدون پروا ادامه دهد و وقاحت را به حدی برساند که به تذکر مسئولین هیچ گونه توجهی نداشته باشد و همچنان بر اریکه قدرت بتازد.
این مؤلف اروانه‌ای بیان کرد: مگر گفتمان انقلاب، عدالت نیست؟ مگر انقلاب اسلامی حاکمیت مستضعفین و پابرهنگان نیست؟ حال به پدران و مادران شهدا چه بگوییم؟ شهدا ایثارگران و جانبازانی که در مصاف با استکبار جنگیدند و دشمن را با خاک یکسان کردند.
«اطرافیان بهره‌بردار معدن با نیشخند و کنایه با مردم سخن می‌گویند»!
حافظی افزود: آیا رواست این مردم صبور که تاکنون قانون‌مداری و پیگیری از مسیر قانون سرلوحه کارشان بوده احساس کنند که مسئولین به هر دلیلی نمی توانند محق این حق باشند و جسارت برخورد با خاطیان را ندارند.
وی از اطرافیان مالک معدن گلایه می‌کند و می‌گوید: منتفعان و اطرافیان بهره‌بردار معدن، به این مردم صبور دهن کجی کرده و نیشخند می‌زنند و با طعنه و کنایه اهالی را زیر سوال می برند که این رفتار برازنده مردم اروانه نیست.
«امتناع مالک معدن از پرداخت یک درصد سود سالانه» !
مدیرکل سابق مدارس غیردولتی وزارت آموزش وپرورش کشور با بیان اینکه بهره‌بردار این معدن با وجود اینکه میلیاردها تومان از استخراج معدن پی‌نساء درآمد کسب می‌کند از واگذاری مبلغ بسیار ناچیز سود سالانه سهمیه روستا امتناع می‌کند، یادآور شد: عمده خواسته مردم اروانه این است که مالک معدن به قانون تمکین کند و طبق قانون برنامه ششم سند توسعه، درصدی از درآمد حاصل از اکتشاف و استخراج معدن را به روستای اروانه اختصاص دهند تا صرف عمران و توسعه این آبادی شود.
وی تصریح کرد: انتظار ما از دولت مردمی آیت‌الله رئیسی که بارقه امید را در دل‌های جوانان زنده کرد و با توجه به سابقه درخشانشان در کسوت ریاست قوه قضاییه که دستِ زمین‌خواران و مفسدان اقتصادی را کوتاه کرد انتظار داریم به اَبر معضل اروانه هم خاتمه دهند.
حافظی همچنین ضمن استمداد از نماینده ولی‌فقیه استان و دیگر مقامات ارشد، از مسئولان استان خواست یک بار برای همیشه این مسئله را حل و فصل کنند.
وی در پایان از همراهی و پیگیری فرماندار و بخشدار سرخه و پیگیری مستمر و خالصانه دکتر گلرو قدرددانی کرد.
«اُرس‌های سر بریده و تردد کامیون‌هایی که به محصولات کشاورزی آسیب می‌زنند»
حجت الله حافظی رئیس شورای سابق روستای اروانه از دیگر معترضان، به حصر چشمه و سازه‌های غیرقانونی منطقه پی‌نساء اروانه است که از قطع درختان در ادامه‌ی ساخت و سازهای غیر قانونی صراحتا‍ً انتقاد کرد.
حافظی گفت: درخت «اُرس» برای محیط زیست ارزش زیادی دارد اما یکی دو درخت «اُرس» در ازای ساخت و سازها قطع شده در صورتی که نزدیک این درختان نباید فعل و انفعالاتی صورت گیرد.
این کارشناس محلی و شورای سابق اروانه، همچنین از تردد زیاد کامیون‌هایی که مسیرشان سمت معدن است، انتقاد کرد و گفت: روزانه حدود ۴۰ الی ۵۰ کامیون در این مسیر تردد دارند و سطح محصولات کشاورزی حاشیه جاده کاملا مملو از پوشش گرد و غبار می‌شود که این امر منجر به آلوده شدن محصولات کشاورزی می‌شود.
«طرح آبیاری قطره‌ای که اجرا نشد»/ جلساتی که خروجی نداشت!
وی عدم تحقق طرح آبیاری قطره‌ای به واسطه نبودن نقدینگی را یکی از مشکلات این روزهای مردم روستای اروانه عنوان کرد و یادآور شد: روستایی که معدن دارد نباید لنگ منابع مالی باشد اما تا زمانی که مالک معدن از پرداخت یک درصد سالن سود سالانه امتناع کند و مسئولان سکوت کنند، طرح‌های بالقوه‌ای مانند آبیاری قطره‌ای مسکوت می ماند.
حافظی تصریح کرد: در حال حاضر ساخت و ساز غیر قانونی صدای مردم اروانه را بلند کرده است و مردم تا تحقق مطالبه به حق خود سکوت نخواهند کرد.
رئیس شورای سابق اروانه با بیان اینکه طی ۸ سال خدمت خود در این کِسوَت، جلسات متعددی را در این راستا و با کارکنان اداره صمت و استانداری برگزار کرده، افزود: از این آمد و شدها نتیجه‌ای حاصل نشد و آنچه که مبرهن است اقدامات شائبه‌برانگیز مالک معدن است که برگُرده مردم اروانه سوار شد و از استخراج معدن سود کلان می‌برد و با این توجیه که سود دولتی را هم پرداخت می‌کند کاملاً قدرت گرفته و مردم را فراموش کرده است.
حافظی با اشاره به حصر چندین ساله چشمه« پی نساء»، بیان کرد: بهره‌بردار معدن در ابتدای کار، دست و پا شکسته اقدام به ایجاد یک آبشخور کرده اما در ادامه راه این چشمه مسدود شد و مالکِ معدن مدعی شد منطقه مال اوست و حتی می تواند حصار بکشد اما مردم در مقام دفاع بر آمدند و صدایشان بلند شد که چرا بهره‌بردار به حریم عمومی تجاوز کرده و نمای منطقه را به هم زده است آن هم با ساز و کارهای غیر قانونی.
این کارشناس محلی با اشاره به اینکه در مقطعی موضوع سازه غیرمجاز و محصور کردن چشمه مکاتباتی با ارگان‌های مرتبط داشتند، ادامه داد: تاکنون جواب قانع‌کننده‌ای دریافت نکردیم که دال بر این باشد که اخذ مجوز برای مصرف شخصی این مالک قانونی باشد.
رئیس شورای سابق اروانه گفت: البته منابع طبیعی می‌گوید حریم مشخص شده در اختیار مالک قرار گرفته و اداره امور آب هم معتقد است چشمه عمومی است و حق واگذاری به اشخاص و جود ندارد.
«درخواست انتشار گفتگوی بدون سانسور از بی‌رسانه»
مهدی حافظی فعال گردشگر و یکی دیگر از جوانان مطالبه‌گر و دوستدار محیط زیست اروانه‌ای است که با بی‌رسانه گفت‌وگو کرد.
مبلغ ناچیزی که ملتمسانه به روستا تزریق می‌شود!
وی که از این رسانه درخواست انعکاس بدون سانسور مشکل و گله‌های مردمی را داشت به «بی‌رسانه»، گفت: مالک معدن تا کنون از پرداخت سود سالانه به روستا پرهیز کرده است و هر بار مبلغ ناچیزی آن هم ملتمسانه و با رایزنی برخی مسئولان و اهالی به روستا تعلق گرفت در حالیکه با یک احتساب سرانگشتی سالیانه مبلغ قابل توجهی سهم این روستا می‌شد که در صورت تخصیص می‌توانست بخشی از خسارت ناشی از فعالیت معدن را جبران کند .
«مالک معدن و افراد ذی‌نفع عامل عقب ماندگی اروانه»
این جوان اهل اروانه همچون دیگر اهالی، به محوطه سازی و سنگ فرش کردن و فضاسازی غیرقانونی مالک معدن و انسداد چشمه «پی نساء»، اعتراض می‌کند و می‌گوید: مالک معدن بدون اخذ مجوز قانونی اقدام به فضاسازی و انسداد چشمه کرده است و منتفعان این ماجرا عامل عقب‌ماندگی این روستا هستند.
«منازلی که به خاطرانفجار معدن تَرک برداشت/ غار پنیرچال در معرض خطر»
وی گفت: برخی از منازل مسکونی مردم اروانه به خاطر انفجار معادن ترک برداشته و ممکن است غار پنیر چال که ثبت ملی شده و به عنوان یخچال طبیعی کاربرد دارد و از قدمت ۵۰۰ ساله برخوردار است در معرض تهدید جدی انفجار باشد.
حافظی از راکد ماندن طرح آبیاری قطره‌ای و عدم تزریق به موقع منابع مالی اینگونه می‌گوید: مساحت دشت‌های بالا و پایین و اراضی کشاورزی اروانه حدوداً، ۴۴ هکتاربرآورد می‌شود و به علت کافی نبودن منابع آبی مقرر شد با همراهی سازمان جهادکشاورزی، شیوه قطره‌ای جایگزین آبیاری غرقابی شود که مراحلِ تصویب و نقشه برداری و تأیید را پشت سر گذاشتیم و هزینه اجرای طرح حدود یک میلیارد تومان برآورد شد که جهاد ۶۰ درصد آن را تقبل و ۴۰ درصد باید با مشارکت مردم محقق می‌شد که به علت نبودنِ منابع مالیِ مردمی این طرح اجرا نشد و راکد ماند؛ در صورتیکه اگر سود سالانه حاصل از استخراج معدن به روستا تعلق می‌گرفت اراضی روستای ما زیر کشت می رفت.
در بخش گفتگوی مردمی افراد زیادی برای گفتگو با بی رسانه اعلام آمادگی کردند و صحبت چند نفر به نمایندگی منتشر شد.
و اما
«بخشدار سرخه و دعوت از مسئولان برای بازدید از منطقه پی نساء»
علیرضا نوچه ناسار بخشدار سرخه تنها مسئولی بود که در ماجرای اعتراض اهالی اروانه به ساخت و سازهای غیرمجاز، پاسخگوی بی‌رسانه بود ؛ وی به اتفاق اکیپی از مسئولان مرتبط روز سه شنبه بیستم مهرماه جهت بررسی موضوع ساخت وساز های غیر مجاز ومحصور نمودن چشمه پی نساء به معدن مذکور مراجعه کرد.
بخشدار سرخه در خصوص آخرین نتیجه گردهمایی مسئولانه‌یِ پسابازدید به «بی‌رسانه»، گفت: در پاسخ به اعتراضات مردمی و مکاتبه‌ای که از سوی شورا، با بخشداری صورت گرفت از مسئولان مرتبط درخواست کردیم بازدیدی از منطقه پی‌نساء صورت گیرد که به اتفاق مسئولان سرخه و دیگر مسئولان استانی این امر محقق شد.
«مجوزهای مالک معدن بررسی می‌شود»
نوچه ناسار افزود: در این بازدید مقرر شد، مجوزهایی که مالک معدن از دستگاه‌ها اخذ کرده است، مجدداً بررسی شود و نتیجه آن به زودی اعلام شود.
بخشدار سرخه ادامه داد: فرآیند اخذ مجوزهای مالک معدن از سال ۸۹ آغاز و تا سال ۹۲ ادامه داشت، همچنین مالک معدن، قراردادِ اجاره‌ای ۱۵ سالهای در خصوص واگذاری زمین‌ها، از اراضی کشاورزی جهاد را در اختیار دارد که مقرر شد تمام دستگاه‌های مرتبط مدارک و پروسه اخذ مجوز مالک معدن را بررسی کنند.
برای ساخت و ساز فعلی مجوزی از سوی بخشداری سرخه صادر نشد!
وی همچنین در خصوص ساخت و سازهای صورت گرفته که اهالی نسبت به آن اعلام موضع کرده‌اند، گفت: برای ساخت و ساز و موقعیت فعلی که مردم از آن سخن می‌گویند، از سوی بخشداری مجوزی صادر نشد و ساخت این بنا نیازمند صدور پروانه ساخت بود که مالک معدن مراجعه‌ای با این ماهیت به بخشداری نداشت و در این‌باره به مالک معدن اخطار داده شد.
بخشدار سرخه افزود: البته مالک معدن و نماینده وی مدعی شدند این مکان در دستِ احداث، ملک شخصی نیست و خانه کارگریست و ساخت این بنا بر اساس مجوزهای صادر شده قبلی صورت گرفته در حالیکه مجوز ساختی از سوی بخشداری سرخه صادر نشده است.
مسئولانی که به رغم تلاش بی رسانه و اشتراک موضوع گفتگو در مقام پاسخگویی برنیامدند!
در گزارش مذکور بی رسانه به اختصار، گوشه‌ای از مطالبات مردم اروانه را به رشته تحریر درآورده و البته تلاش خبرنگار این رسانه برای اخذ پاسخ از مالک و بهره‌بردار معدن، علی اکبر علیخانی سرپرست معاونت امور معادن و صنایع معدنی سازمان صنعت، معدن و تجارت استان سمنان و علی مؤیدی‌زاده فرماندار سرخه بی نتیجه بوده است.
«افکار عمومی تشنه اعلام نتیجه بررسی‌ها»
و البته امید است مسئولانی که نتیجه بررسی را به روزهای آینده موکول کردند پاسخگوی نمایندگان افکار عمومی باشند.
چرا قانون مصوب اجرا نشد؟!
سوال مهم اما چرایی عدم همراهی مالک معدن با اهالی، در تخصیص یک درصد سود سالانه از همجواری با این معدن است؛ به گفته اهالی استخراجِ این معدن سالانه سود هنگفتی را برای مالک رقم می‌زده بطوریکه اگر یک‌درصد ابلاغی انتفاع محلی، محقق می‌شد در اشتغال‌زایی و رفع محرومیت روستاییان این منطقه مثمر ثمر بوده است؛ اما آیا پس از این جنبش و اعتراض اهالی، اداره صمت و دیگر نهادهای مرتبط در تحقق این اعتبار که قانون مصوب است نقش خود را به درستی ایفا خواهند کرد؟
«بامجوز کدام اُرگان چشمه عمومی مسدود شد؟»
موضوع مهم دیگر این است که آب‌های طبیعیِ جاری جزو موهبت الهی و انفال عمومیست و همگان در بهره‌برداری از آن حق یکسان و برابر دارند. چرا این چشمه مسدود شد و آیا این حصر با اخذ مجوزهای قانونی بوده است؟
«مالک با چه پشتوانه‌ای بنای بدون مجوز علم کرد؟!»
مسأله مهم دیگر این است که فعالیت معدن ضوابطی دارد و حریم آن مشخص است؛ مالک معدن با توسل به کدام پشتوانه اقدام به ساخت و ساز جدید کرده است؟ و حتی اگر این بنا خانه کارگریست، وقتی از سوی بخشداری مجوزی برای ساخت صادر نشد چرا این بنا علم شده است؟!
«فرماندار سرخه و اطمینان خاطر یک خطی» مروجانِ سه خطی خوانی …
البته فرماندار سرخه در یک تماس کوتاهِ پیشابازدیدی که به بی رسانه افتخار مصاحبت با وی را داشت صریح و محکم گفت: «اگر حق و حقوقی از مردم گرفته شد باید پس داده شود و اگر مجوز لازم را اخذ کرد باید مدارک مورد بررسی قرار گیرد»!
این اطمینان خاطرِ تک خطی باز هم ذهن نگارنده را معطوفِ فرهنگِ «سه خطی خوانی» می‌کند؛ همان فرهنگی که مروجانی دارد و مروجانش می‌گویند: نوشته کمتر از سه خط را بخوان و هر چه بود نخوانده با لمس سرانگشتی بپسند!
«دولت انقلابی با نگرش سیستمی به مشکلات زیست محیطی خاتمه دهد»
پ ن: همانطور که می‌دانیم استفاده پایدار از موهبت طبیعت و چگونگی بهره‌‌مندی از این ظرفیت خدادادی که حق همگان محسوب می‌شود از دیرباز چالش برانگیز بوده است و در وهله کنونی و با آوار این همه مشکلات بر سر محیط زیست انتظار داریم که دولت انقلابی با رویکردی خاص و البته نگرش سیستمی به معضلات کشور در بحث زیست محیط که نتیجه بعضاً اهمال کاری و فرآیندهای پیچیده «سه نقطه‌ایست» خاتمه دهد.
«به امیدِ خاموشیِ شمعِ مدیریتِ مدیرانِ ناکارآمد»
و امید آن داریم به جای روشن کردن شمع روی مزار دغدغه‌مندان و دوستداران محیط زیست، شاهد خاموش شدن شمع مدیریت مدیرانِ بی درد باشیم.
